Osteopatia dorosłych

Osoby dorosłe borykają się z wieloma dysfunkcjami i problemami, w przypadku których wskazana jest medycyna osteopatyczna. Obecny tryb życia doprowadza do występowania licznych przeciążeń i dyskomfortów. Zabiegi osteopatyczne doskonale się sprawdzają i są powszechnie stosowane w leczeniu problemów związanych z plecami, niemniej jednak wysoka skuteczność tej metody z powodzeniem sprawdza się w zapobieganiu innych dolegliwości, na występowanie których jesteśmy stale narażeni.
Leczenie osteopatyczne może być pomocne nie tylko w sytuacji, gdy objawy już wystąpiły, ale także może działać profilaktycznie pomagając ciału uwolnić napięcia i występujące ograniczenia na poziomie tkankowym zapobiegając tym samym pojawianiu się bólu.
Należy pamiętać, że na kondycję naszego organizmu wpływ ma nie tylko
styl życia np. wymuszona pozycja siedzenia w pracy, urazy, bądź
nieodpowiednio wykonywane ćwiczenia fizyczne, ale także tzw. ukryte
urazy i napięcia, które obecne są w naszym organizmie przez wiele lat-
czasem sięgające aż do okresu dzieciństwa lub nawet porodu.
Nieprawidłowości te pozostawione bez odpowiedniego leczenia
niejednokrotnie są przyczyną dalszych przeciążeń, chorób i dysbalansów
(np. dyskopatie, liczne zerwania więzadeł, problemy
mięśniowo-szkieletowe, bóle napięciowe itp.) , które ujawniają się w
okresie dorosłości. Mając na uwadze powyższe, leczenie osteopatyczne
pacjenta rozpoczynamy od tzw. wywiadu zdrowotnego, w trakcie którego
zbieram niezbędne informacje dotyczące aktualnego stanu zdrowia,
przebytych w przeszłości wypadkach, kontuzjach i chorobach, a także
wykonuję test osteopatyczny, polegający na ocenie postawy ciała,
ruchomości stawowej, powięziowej oraz na poziomie tkankowym oraz
dokonuję analizy napięcia mięśniowego. Informacje te pozwalają mi
znaleźć źródło dysfunkcji i zaproponować odpowiednie postępowanie
terapeutyczne.
Przykłady problemów, z którymi najczęściej pacjenci zgłaszają się do osteopaty
- bóle kręgosłupa, szyi, barku, bioder, kolan;
- dyskopatia;
- rwa kulszowa;
- bóle głowy oraz migreny;
- nerwobóle;
- stany pourazowe i powypadkowe;
- fibromialgia;
- urazy i przeciążenia;
- wzmożone napięcie mięśniowe;
- zmiany degeneracyjne stawów;
- stan pooperacyjny (blizny, zrosty);
- wady postawy;
- urazy sportowe;
- schorzenia funkcjonalne układu pokarmowego, moczowego, moczowo-płciowego, układu oddechowego, układu krążenia;
- zaburzenia gospodarki hormonalnej;
- chroniczne zmęczenie;
- zaburzenia snu;
- bezpłodność;
- ostroga piętowa;
- zaburzenia układu limfatycznego oraz krążenia krwi (żylaki);